Merhaba okur. Bu yazımda sizlere gerçek hayatta da geçerli olan ancak bizim programlama dili boyutunda inceleyeceğimiz bir şeyden söz edeceğim: "Önyargıları Kırmak"
Hangi programlama dilini öğrenmeliyim başlıklı yazımda Java'yı takdir ettiğim halde sevmediğimi söylemiş, zaten son birkaç haftaya kadar Java öğrenmeye tenezzül bile etmemiştim. Ancak Java ne kadar zor olabilirdi ki? O da en nihayetinde insanların kullanması için üretilmiş bir dildi ve farkettim ki onunla aramdaki tek engel Java'yı fazla karışık ve bu karışılılığı fazla gereksiz görmemdi. (Belki biraz da tırsıyordum onca karmaşayı öğrenmekten)
Ben Java'sız gayet mutlu bir biçimde hayatıma devam ederken hem linuxta hem de windowsta çalışabilecek ancak python gibi konsol üzerinden değil de görsel birtakım arayüzler sunabilen bir dil düşündüm. Ardından bir internet taraması sonucunda pythonda görsel birşeyler yapabileceğimi gördüm, ne yazık ki python ile hazırladığım kullanıcı arayüzü linuxtaki performansını windowsta gösteremiyordu. Şöyle bir düşündüm, aklıma Java'dan başkası gelmedi ancak ben bu isteğimden vazgeçmeyi java öğrenmeye tercih ettim.
Javaya karşı bir kaleyi kaybetmiş olabilirdim ancak bu yılacağım anlamına gelmiyordu. Bu defa "Aslında android programlamada da iyi para var!" dedim ve internetten android derslerine baktım. Daha ilk dersteki örnek uygulamada dahi hiçbir anlam veremediğim satırlarca lanet(!) kod vardı ve benim VBasic yada python bilgim bunlara zerre anlam veremiyordu. Bu defa Java haddini aşmış, işi kızıştırmıştı ve sonunda bende silahımı çekmeliydim. Hırsım, Java'nın bana verdiği göz dağından baskın gelmiş ve bana adeta "Şu Java'nın altından girip üstünden çıkmadığın sürece kendine amatör programcı dahi diyemezsin" diyordu. Bunun üzerine tüm önyargılarımı bırakıp Java'ya başladım.
Şimdi neden ilk ihtiyaç duyduğumda öğrenmediğim için kendime kızıyorum. O kadar gözümde büyüttüğüm dil gerçekten özellikle nesne tabanlı programlamada aşırı pratik çıktı ve ben şimdi Java'da yazdığım her satırdan ayrı bir zevk alıyorum.
Lütfen sizler de programlamada ve hayatınızda önyargılara asla yer vermeyin. İnsanları görünüşlerine yada haklarında duyduklarınıza göre yargılamayın. Çünkü onları kendiniz tanımaya çalıştığınızda haklarında vereceğiniz kararları hiçbir önyargı size veremez. Üstelik ne güzel demiş Albert abimiz:
"Bir önyargıyı yok etmek, atomu parçalamaktan daha zordur."
Ben Java'sız gayet mutlu bir biçimde hayatıma devam ederken hem linuxta hem de windowsta çalışabilecek ancak python gibi konsol üzerinden değil de görsel birtakım arayüzler sunabilen bir dil düşündüm. Ardından bir internet taraması sonucunda pythonda görsel birşeyler yapabileceğimi gördüm, ne yazık ki python ile hazırladığım kullanıcı arayüzü linuxtaki performansını windowsta gösteremiyordu. Şöyle bir düşündüm, aklıma Java'dan başkası gelmedi ancak ben bu isteğimden vazgeçmeyi java öğrenmeye tercih ettim.
Javaya karşı bir kaleyi kaybetmiş olabilirdim ancak bu yılacağım anlamına gelmiyordu. Bu defa "Aslında android programlamada da iyi para var!" dedim ve internetten android derslerine baktım. Daha ilk dersteki örnek uygulamada dahi hiçbir anlam veremediğim satırlarca lanet(!) kod vardı ve benim VBasic yada python bilgim bunlara zerre anlam veremiyordu. Bu defa Java haddini aşmış, işi kızıştırmıştı ve sonunda bende silahımı çekmeliydim. Hırsım, Java'nın bana verdiği göz dağından baskın gelmiş ve bana adeta "Şu Java'nın altından girip üstünden çıkmadığın sürece kendine amatör programcı dahi diyemezsin" diyordu. Bunun üzerine tüm önyargılarımı bırakıp Java'ya başladım.
Şimdi neden ilk ihtiyaç duyduğumda öğrenmediğim için kendime kızıyorum. O kadar gözümde büyüttüğüm dil gerçekten özellikle nesne tabanlı programlamada aşırı pratik çıktı ve ben şimdi Java'da yazdığım her satırdan ayrı bir zevk alıyorum.
Lütfen sizler de programlamada ve hayatınızda önyargılara asla yer vermeyin. İnsanları görünüşlerine yada haklarında duyduklarınıza göre yargılamayın. Çünkü onları kendiniz tanımaya çalıştığınızda haklarında vereceğiniz kararları hiçbir önyargı size veremez. Üstelik ne güzel demiş Albert abimiz:
"Bir önyargıyı yok etmek, atomu parçalamaktan daha zordur."
Kendine iyi bak, Alper
Konu Dışı Yüz ifadelerini GösterYüz ifadelerini gizle
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.